programma
Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791) Miserere mei, K. 90
Caroline Shaw (*1982) inhale
Joseph Haydn (1732-1809) Symfonie nr. 49 ‘La Passione’: I. Adagio + II. Allegro di molto
Shaw And the swallow
Haydn Symfonie nr. 49 ‘La Passione’: : III. Menuet + IV. Presto
Mozart Requiem, KV 626 (versie Robert Levin)
uitvoerenden
Cappella Amsterdam
Nederlands Kamerorkest
Rosalia Cid sopraan
Matteo Ivan Rašić tenor
Nicole Chirka mezzosopraan
Martin-Jan Nijhof bariton
Roberto González-Monjas dirigent, viool
Heide Müller koordirigent
achtergrond
Terwijl hij werkte aan een requiemopdracht, werd de 35-jarige Wolfgang Amadeus Mozart ernstig ziek. Volgens tijdgenoten vroeg hij zich af of hij zijn eigen dodenmis aan het componeren was. Mozarts Requiem (1791) is een van de meest iconische koorwerken in de westerse muziekgeschiedenis geworden, omgeven door mysterie en mythe vanwege zijn onvoltooide staat bij Mozarts overlijden. Zijn leerling Franz Xaver Süßmayr voltooide het naar Mozarts schetsen. De muziek ademt dramatiek en ontroering, alsof Mozart zich probeerde voor te stellen hoe het is om afscheid te nemen van het leven.
Deze muzikale expressie en diepgang vinden we ook terug in de andere werken in dit programma. Caroline Shaw (*1982) verbindt in Inhale en And the Swallow oude vormen met een hedendaags klankpalet, waarbij ze – net als Mozart in zijn Requiem – het transcendente zoekt via harmonie en tekst.
Joseph Haydns Symfonie nr. 44 (bijnaam Trauer) uit de Sturm und Drangperiode is kort, goed in het gehoor liggend, emotioneel, soms fel, met harmonische wendingen en veel dynamische contrasten. De langzame derde beweging zou hijzelf op zijn begrafenis gewenst hebben.
De werken, hoewel uiteenlopend in stijl en tijdperk, delen een gemeenschappelijke zoektocht naar troost, reflectie en de essentie van het menselijke bestaan.
